Хайрт аав, халамжит ээж минь баруун хязгаар Баян-Өлгий аймагт суудаг. Би ч улсынхаа нийслэл Улаанбаатар хотод аж төрөн амьдарч байгаа жирийн л нэг цахилгааны инженерчин залуу. Сургуулиа саяхан төгссөн мэт санагдав ч зургаан жил зурсхийгээд өнгөрчээ.
Хөдөөний бор залуу би хотод анх ирээд бүхий л зүйлс цоо шинэхэн, хөдлөх бүртээ алдаа гаргахвий гэж бодож, эндээс ч тэндээс ч хүн хараад байх шиг бүрэг ичимхий зантай байснаа нуух юун!
Оюутан ахуйдаа доожоогүй, бүрэг ичимхий, ажилд ороод “шинэков” гээд өглөөнөөс үдэш хүртэл ажилладаг байсан би эхнэр хүүхэдтэй болж амжаагүй. Тэгсэн хэрнээ гавъяа ч үгүй, гай ч үгүй. Хотын төвөөс зайдуухан 21 дүгээр хороолол, ажил хоёрынхоо хооронд ирж очихын 3 цаг 30 минутыг зарцуулдаг байлаа. Ингэж явсаар зургаан жилийг өнгөрөөсөн зузаан шилтэй залуу инженер болжээ.
Би чинь уг нь аавынхаа голомтыг залгах ганц сайхан ханагар эр. Аав ээждээ очоогүй аль хэдийн арван жил өнгөрсөн байгааг мэдээд ажлаасаа долоо хоногийн чөлөө аваад энэ Баасан гаригт жолоо залъя гэж нэгэнтээ шийдээд бүх ажлаа зохицуулав.
Олон хавар очоогүй болохоор ч тэрүү бүх ажил минь яг бодсоноор, төсөөлсөнөөр бүтэх нь юутай сайхан.
Баасан гариг ч боллоо хүлгийн жолоогоо Баян-Өлгий аймгийн зүг хандуулан гарч давхилаа. Аав, ээж, эгч, дүү нар минь хүлээж байгаа гэж бодохоор л хөл газарт хүрэхгүй баярлана гэдэг шиг хөл хаазан дээр байгаа үгүй нь мэдэгдэхгүй давхиж гарлаа. Орон нутгийн замд автомашиныхаа цонхыг нээн, хөгжмөө чангалан, хуй салхи эсгэрүүлэн хурдтай явах юутай сайхан бэ хэмээн бодон явав.
Бүтэн шөнө нойргүй машин жолоодоход маргааш өдрийн бүрий болох үед нүд минь өөрийн эрхгүй анилдаж гарав. За одоо хоёрзуухан километр явчихвал ижий, аавдаа очлоо доо гэж бодоод 90 км/цагийн хурдаа 115 км/цаг болгон давхиж гарлаа.
Замын хөдөлгөөний дүрэм зөрчиж байгаа ч эзгүй газар намайг хэн мэдэв гээд давхисаар л байв. Гэнэтхэн л урд минь тас харанхуй болж, тоормосоо гишгэсэн хэдий ч би хурдтай явж байсан тул зогсож чадсангүй урдуур орсон морьдыг дайрч авто замын осол гаргалаа. Тэрхэн зуур дүрмээ баримталж, бүсээ бүслэх минь яавдаа гэж бодсон хэдий ч бүх зүйл оройтсон байжээ.
Одоо би эмнэлэгийн орон дээр орчлон дэлхийн сайхан бүхнийг бодон хэвтэж байгаа ч хамгийн азгүй, хамгийн хариуцлагагүй нэгэн болчихсон хэвтэж байна.
Цагдаагийн байгууллагад 2020 оны эхний 4 сарын байдлаар 1497 зам тээврийн осол бүртгэгдэж, 37 хүн харамсалтайгаар амь насаа алдсан гэх мэдээлэл бүртгэгдсэн гэх харамсалтай хэдий ч бодит үнэн тоон мэдээлэл байна. Хүмүүс минь “Хурдан бус хүрэх чухал”
100 жил
.png)
